dla Beaty
Stoję, a czas płynie, zaraz pewnie odezwie się do mnie, bo przecież czuję, że wie po co przyszłam, że ktoś miał przyjść. Ale w zasadzie to wcale nie mam ochoty na interakcje, fajnie jest tak jak jest. Teraz nie można sobie postać i poPATRZEĆ z UWAŻNOŚCIĄ. Tak bez zobowiązań i napięcia. Zapomniane czynności. Cięgle musi być jakiś POWÓD, wytłumaczenie, odpowiedź na pytanie „dlaczego”.
Poranny spacer. Piękna pogoda późnego lata rozpieszcza moje zmysły. Mijając kolejne zakręty ścieżki leśnej mój wzrok przykuwa kamyk na drodze. Zatrzymuję się i podnoszę go. Obracając kamyk w dłoni rejestruję myśl, że to taki klasyczny symbol trudów życia. W sumie cieszy mnie to porównanie. Czuję, że moje lekcje rozwojowe przynoszą owoce. Po pierwsze UWAŻNOŚĆ na daną chwilę, a po drugie SYMBOLE, które są drogowskazem zmian.
Do niedawna sądzono, że w zasadzie każdy człowiek potrafi powiedzieć DLACZEGO robi, to co robi? Jednak wraz ze sformułowaniem przez Simona Sineka[1], konceptu Złotego kręgu, okazało się, że nie jest to wcale takie oczywiste, że znamy SWOJE PRAWDZIWE MOTYWACJE. Nad wyraz często odpowiedź na pytanie o DLACZEGO nie dotyka samego sedna naszych intencji, a to ma kolosalne znaczenie dla naszego życia. Dobrze jest więc zastosować jego metodę czyli: zacznij od dlaczego.
Zapadła decyzja, kupujemy motocykl, kolejny już … dla nastoletniej córki. Najlepiej KTM Duke 125. Dobrze czytasz… Tak, dla 16-latki. Spodziewam się, że teraz w Twojej głowie pojawiły się pewne standardowe epitety na tę okoliczność. Jako rodzice też mocowaliśmy się z tym tematem, jak skończyła lat 14-ście. Zaczęła od kategorii AM, dozwolonej od tego wieku. Nie jest to lans, zachcianka i brak naszej wyobraźni, zwłaszcza, że jedynymi jednośladami w naszej rodzinie są rowery.
Z pewnością każdy kiedyś zapragnął być w posiadaniu magicznej klepsydry, która umożliwi PANOWANIE NAD CZASEM. Trudno jest nam pogodzić się z jego UPŁYWEM i na razie nie potrafimy go OKIEŁZNAĆ. Jednocześnie jest dla każdego z nas tak samo szczodry, płynie tak samo. Mamy po równo – codziennie po 24 godziny. Ani mniej, ani więcej. Czasem przychodzi myśl, gdyby tak zwielokrotnić czas…